نقد بومگرایانه داستانهای علی اشرف درویشیان

چکیدهمطالعه در حوزه عناصر اقلیمی و محیطی در ادبیات به شاخه ی جدیدی در تحقیقات ادبی مربوط می شود که از آن به عنوان نقد زیست محیطی (ecocritism) یاد می‌کنند . تفاوت در خاستگاه های اقلیمی ، تمایزات سبکی و فکری و ادبی در آثار نویسندگان را در پی دارد . هرچند دغدغه‌ی نقد زیست محیطی بیشتر ارتباط، تاثیر و تاثر ادبیات و محیط زیست است، بنا بر گستره دامنه‌ی این نوع نگاه و تعریف گلوتفتلی(Gloteftly ) از نقد بوم گرا ، این نقد به ارتباط میان ادبیات و محیط فیزیکی می پردازد و ویژگی های اقلیمی هم یکی از عناصر محیط فیزیکی آفرینش های ادبی است و زیر مجموعه‌ی نقد بوم گرا به شمار می‌رود . این ویژگی ها در داستان‌های علی اشرف درویشیان نشانگر نگاه نویسنده به محیط اطراف و تاثیر پذیری او از حوزه اقلیم و جغرافیای تولید اثر ادبی است که اثر او را از اصالتی بومی‌ و بوم گرایانه برخوردار می سازد . درویشیان یکی از نویسندگان قابل توجه در عرصه ی ادبیّات اقلیمی در مکتب داستان نویسی غرب (کرمانشاه ) است . او غالبا در داستان‌هایش با توصیف عناصر بومی و اقلیمی ، تاثیرات آگاهانه یا ناخوداگاه این عناصر بر ذهن و زبان خود را در قالب باورها و اعتقادات، آداب و سنن، طبیعت بومی، آب و هوا، شکل معماری ، زبان و واژگان و اصطلاحات محلی و بومی و ضرب المثل‌ها ، باز تاب داده است.کلیدواژه: علی اشرف درویشیان ، ادبیات اقلیمی ، مکتب داستان نویسی غرب (کرمانشاه).